بررسی اثر تنش شوری بر برخی شاخصهای فیزیولوژیکی گونه مرتعی Kochia prostrata

در این تحقیق تغییرات برخی شاخصهای فیزیولوژیکی گونة مرتعی Kochia prostrata که بومی ایران و دارای ارزش غذایی بالایی برای دامهاست، در هنگام مواجهه با تنش شوری مورد بررسی قرار گرفت. بذرهای این گیاه در اتاق رشد و در دمای 2±  25 درجه سانتی­گراد و تناوب نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی کشت شدند. برای انجام تحقیق تیمارهای 0، 50، 100، 150 و 200 میلی­مولار NaCl اعمال گردید. طرح مورد استفاده در این آزمایش طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار بود. برای جلوگیری از شوک اسمزی، تیمارها به تدریج اعمال گردیدند، بعد از گذشت 21 روز از زمان اعمال آخرین تیمار شوری، گیاهان برداشت شدند و شاخصهای پرولین، گلایسین بتائین، قندهای محلول، پتانسیل آبی و محتوای نسبی آب مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد با افزایش غلظت شوری تا 200 میلی­مولار NaCl غلظت پرولین، گلایسین بتائین و قندهای محلول افزایش یافت. البته این گیاه با سنتز ترکیبهای سازگار نظیر پرولین و قندهای محلول به­عنوان ساز و کارهای مقاومت به شوری جهت تنظیم اسمزی و سازش با محیط­های شور استفاده می­نماید. همچنین بالا بودن محتوای نسبی آب برگ (RWC) تا 150 میلی­مولار و کاهش قابل ملاحظه پتانسیل آبی موجب افزایش کارایی مصرف آب می­شود و در نتیجه گیاه آب کمتری از طریق تبخیر و تعرق از برگ­های خود خارج می­کند و پتانسیل آبی نشان­دهندة حفظ و نگهداری آماس و در نتیجه افزایش رشد و تولید در سطوح شوری تا 150 میلی­مولار نمک بود.